Ata loguiño meu amor
E agora,
síntote na distancia.
As miñas náuseas afloran
un mar de confusión.
Agárrome fiel,
ó único cravo ardendo,
ese derradeiro cravo
que é avivado polo Amor.
As rúas están valeiras,
valeiras no meu corazón,
namentres, paseo...
ata reencontrarnos
narciso en flor.
As rúas están valeiras,
¡valeiras!
Pola túa incomprensión,
mentres eu, paseo e paseo,
ata reencontrarnos
flor anegada de desesperación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario